Prioris generis est docilitas, memoria;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Duo Reges: constructio interrete. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Iam enim adesse poterit. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae
licentiam pollicetur.

Nec vero audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem,
quod vos interdum vel potius nimium saepe dicitis, nihil
dolere.

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Rationis enim perfectio est virtus; In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Est, ut dicis, inquit; Quid me istud rogas? Prioris generis est docilitas, memoria; An hoc usque quaque, aliter in vita? Ego vero isti, inquam, permitto. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Frater et T.

Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.
Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.

Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.
Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?

Bork: Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
A mene tu?: Si enim ad populum me vocas, eum.
Bork: Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?
Si longus, levis.: Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Bork: Hic ambiguo ludimur.